Norbert Rakowski o pracy

Norbert Rakowski opowiada o współpracy z Marzeną Sadochą nad jej dramatem "Małe dziecko". Jej efekty można będzie obejrzeć podczas prezentacji czytania performatywnego podczas finału czwartej edycji festiwalu Metafory Rzeczywistości.

Norbert Rakowski, foto: Agencja Reklamowa Passa

O byciu tłumaczem:

Myślę, że mamy dosyć trudną funkcję, ponieważ musimy widzom z jednej strony przedstawić widzom na ile ten tekst nadaje się na scenę i jest komunikatywny. Z drugiej strony chcemy być jak najbliżej autora, by nie naruszyć tej warstwy przez niego wymyślonej - by jak najlepiej, jak najgłębiej odczytać ten tekst i być rzeczywistym tłumaczem dla widza.

O rys-owaniu:

W przypadku "Małego dziecka" napisanego przez Marzenę Sadochę nie mamy do czynienia z taką przejrzystą strukturą i fabułą jak to zazwyczaj bywa w dramatach klasycznych. Ja jestem trochę od tego, by nadać pewien rys czytelności i uzmysłowić sobie w jakiej przestrzeni to się dzieje. Zawsze mam problem, czy jeszcze zastanawiać się nad tekstem, czy już go lekko inscenizować. W tym przypadku jednak, jeśli nie określimy rzeczywistości scenicznej, w której dzieją się pewne wątki, to wszytko będzie bardzo mało czytelne. Nie chodzi o to, by wszystko było kawa na ławę i z gotową tezą, ale na tyle, by wszystko było komunikatywne - wiadomo było o czym tekst jest, czy jest dotykający i czy nadaje się na scenę. Jestem dopiero po trzech próbach i zobaczymy, co się uda zrobić.

Norbert Rakowski (ur. 1968)

Absolwent Wydziału Aktorskiego PWST (1994) i Wydziału Reżyserii Akademii Teatralnej (2001) w Warszawie. Początkowo kształcił się w kierunku muzycznym. Naukę tę przerwał, kiedy został przyjęty na Wydział Aktorski.

Jeszcze przed końcem studiów debiutował jako aktor w warszawskich teatrach Szwedzka 2/4 i w Teatrze Małym. W latach 1994-2004 aktor Teatru Współczesnego w Warszawie. Zagrał kilkanaście ról w teatrze i Teatrze TV. Współpracował z wieloma wybitnymi reżyserami.

W 1999 r. zadebiutował jako reżyser spektaklem autorskim Nagle (Teatr Studio w Warszawie), a w lutym 2001 r. zrealizował swój spektakl dyplomowy Samotnik Roberta Andersona w Teatrze Współczesnym w Warszawie. 

Od tego czasu zrealizował kilkanaście spektakli w Polsce (m.in. w Toruniu, Poznaniu, Kaliszu, Olsztynie, Warszawie, Szczecinie). Za Plotkę Francisa Vebera łódzcy recenzenci przyznali mu Złotą Maskę za najlepszą reżyserię (2008). 

Reżyser filmów reklamowych i dokumentalnych. W teatrze nie koncentruje się na jednym gatunku. Reżyseruje zarówno spektakle realistyczne, eksperymentalne formy tańca współczesnego oraz formy operowe. Ponadto jest miłośnikiem twórczości Andrieja Tarkowskiego, Piny Bausch oraz muzyki jazzowej. 

Posted in: festiwale,festiwale_teatr,kultura,kultura_teatr,małe dziecko,marzena sadocha,metafory,metafory rzeczywistości,norbert rakowski,teatr,teatr polski w poznaniu